مریم رضایی
نقاب
نقـــــاب از رُخ بیــاَنـداز آدمیـــزاد
چـــرا پنــهان کُنی تو ذات و بُنیاد
جـهان را او زِیــک خــاک آفریــده
همه از یک تَن وُ همکیش‌وُ همـزاد
نــقابـت گـر کُــند پـنـهان ظـواهــر
زبــانت مـی دهـد اندیــشه بـر بـاد
نباید جـای کَـــس باشی تو هـرگز
بکـوش اَنــدر جهــانت باشـی آزاد
در ایـن دنیـا کسـی بَـرتَـر نــدیــده
اگر هــم بَـرتَـری باید به کَــس داد
به کِـردارش،به پِندارش،به عَقلش
به گفــــتار وُ به علــــمِ او بَـها بــاد
نقـابت گـر کـه باشــد بهــترین هم
سُخـنهایت به خاطــر مانَــدوُ یــاد
بجـــایِ یک نقــابِ پـــوچ وُ خــالی
وجــــــودت را بُــــکُن آبــــادِ آبـــاد
مریم_رضایی
بکوش اندر جهانت باشی آزاد 👏👏👏👏👏 درود شاعر گرانقدر و سبز اندیش
بی نهایت سپاس🙏🏼