شهین راکی

شهین راکی

شگون

شگون کدام خوابی
در  دست‌های من …
تو نیز
از تبار لولیان بودی
و ماه
بر  پیشانی‌ات
خانه داشت
و چشم‌هایت
دالان های طویلی بودند
که هنگام عبورم از آنها
دست‌هایم
مشعل می‌شد
و میان نقاشی های حک شده
بر دیوار
به جستجوی  تصویری بودم
که کمی
شبیه به من باشد
و رد پایی را می‌‌کاویدم
که بر آستالاگتیت‌های
آویخته
از  چشمانت
نفس می‌کشید

نسبت  ما خونی بود
و آن مسافر تنها
من بودم
که تو را
با خود  داشتم

شهین راکی