وای که کجا روزهای خوبمون رفت

وای که کجا روزهای خوبمون رفت

کتاب شعر حمزه (امیر) وکیلی

کتاب وای که کجا روزهای خوبمون رفت مجموعه اشعار در قالب مثنوی بصورت محاوره ای محلی سروده شده که آقای حمزه (امیر) وکیلی خاطرات و سرگذشت زندگی خود و افراد ساکن روستای خود را به تصویر کشیده است . داستانها و حکایت های آن دوران را با یادآوری شخصیت های واقعی به نمایش گذاشته و همچنین یاد ایشان را زنده نگه داشته است.
به قول خودشان این کتاب تقدیم به همه اهالی زادگاهم اعم از آنانی که حضور و وجودشان مایه فخر است و دلگرمی و هم آنانی که دیگر در بین ما نیستند اما یاد و خاطره آنها چون نگینی بر تارک زادگاهم ( یبارک ) می درخشد، تقدیم می نمایم باشد که این یادگار برای نسل جدید راهنمایی باشد که ضمن آشنایی با گذشتگان و میراث گران‌سنگ آنان پاسبان حرمت و تجارب ارزشمند آنان باشند.
جالب و قایل توجه است که در این مثنوی جدای از حکایت ها و شخصیت رسم و رسوم ها و آیین ها و باری کودکانه آن روز همه گزارش شده و برای نسل امروز تعریف شده و برای نسل های قبلی که خستند خاطره و یادآوری می باشد.

نمونه ای از اشعار :

وای که کجا روزهای خوبمون رفت

مهر و وفا آبِ تو جوبمون رفت

 

یادش بخیر چقدر صفا  فراوون

مهمانی‌ها چه ساده بود چه آسون

 

بعد که دیگه سفره ها رنگین شدن

آمد و رفت ها دیگه سنگین شدن

 

زمستونا منقل و کرسی داشتیم

یخ که می کرد خاکِشو بر می داشتیم

 

هر خونه هرشب پُرِ مهمونا بود

پُر از خوشی و خنده و صدا بود

 

سماورا قُل می زدن زغالی

شب ها و روزها همگی چه عالی

 

ِشَبچَره پرتغال و گردو کیشمیش

رو کرسی بود همیشه زود و پیش پیش

 

 

شب هایِ سرد و برفی مون کجا شد

اون همه شادیا همه فنا شد

 

دلخوشیامون چقده زیاد بود

بازار غصه خوردنا کساد بود

 

حیاطمون مرغ و خروس زیاداست

انواع سبزی‌ها رو بابا می کاشت

 

بچه بودیم دنیا همه رنگی بود

وسایل بازی همه سنگی بود

 

سیزده بدر دورِ همی خوب می شد

اسب خیالی یه تیکه چوب می شد

 

اِشکِنه و کشک بادمجونامون

نزدیکِ عید و ذوقِ عیدیامون

 

برف بازیا و سُرسُره، سُریدن

هی این طرف هی اون طرف پریدن

 

 

شال و کلاه کردن و برف و شیره

بافتنی ها رنگِ سفید و تیره

 

وقتی معلم یه کمی دیر می کرد

یا که تو برف می موند اون گیر می کرد

 

صدای ما می رفت تا هفت آسمون

کجا شدن روزای خوب خداجون

 

مدرسه و چوب و معلماش کو

تخته و میز و هم کلاسهاش کو

 

بخاری نفتیا همه قدیمی

دوست و رفیق همه با هم صمیمی

 

نون و پنیر و صبحونه تو کیفی

آبنباتا بستنی های قیفی

 

گشت و گذارا توی باغ باغچه ها

خونه های قدیمی و طاقچه ها

 

 

ماشین نبود بجاش فقط گاری بود

تو هر محل رودخونه ای جاری بود

 

یاد پدر بزرگ بخیر  مردی بود

مثل مُسکّن واسه هر دردی بود

 

مادر بزرگ روشنی خونه بود

برای موندن واسَمون بونه بود

 

آی آدما چی شد همه شادی‌ مون

مهر و محبت توی آبادیمون

 

اون همه برف اونهمه بارون چی شد

کاشکی بازم مِثل قدیما می شد

 

ماهیِ شور شب یلدایمون

دِلهُره ی مشقای فردایمون

 

هندونه قاچ کردن و قاشق زنی

اونهمه رَسمائی که بود دیدنی

 

 

شعرای حافظ رو میخوندن همه

هرچی بگم از اون شبا باز کمه

 

هر چی غذا بود همه تو خونه بود

دمنوش رازیونه و پونه بود

 

تنورمون بیشتر وقت بِرا بود

اونم یه جور تفریح برای ما بود

 

اِسمایِ نونواهایِ ما همینه

حَدیقهُ سَکینهُ مَدینه

 

آب میزدیم خشکی نون کم می شد

گاز میزدیم وقتی که نون نم می شد

 

ماست محلی توی کیسه پُر بود

قیمتی مثل کیسه های دُر بود

 

پشتِ بومِ هر خونه کاگِلی بود

مهربونی به حرف نبود دلی بود

 

    شاعر                     : ( امیر) حمزه وکیلی

    ویراستار  :              عبدالله محمدزاده سامانلو

    طراحی جلد و صفحه آرا : عبدالله محمدزاده سامانلو

    ناشر                      :  بید

    سال و نوبت چاپ  :     1403 – اول

    شمارگان  :               5۰۰ نسخه

     شابک                      :      3-870-309-622-978

     قیمت   :                   100000 تومان