ادبیات شاعران معاصر شعر کانون شعر کلاسیک شعر و ترانه لیلا ساتر

لیلا ساتر… آویشن اندوه

درد وقتی است که با پنبه سرت را ببرند

لیلا ساتر 24 آبان 1402

0 479 زمان تقریبی مطالعه 2 دقیقه

لیلا ساتر

آویشن اندوه

درد وقتی است که با پنبه سرت را ببرند
جلوی روی خودت خون رگت را بخوردند
مثل قلک به زمینت بزنند و بروند
مطمئن باش تنت را به خودت می سپرند

درد آویشن اندوه تن بیماراست
پول دارو که نباشد جلوات دیوار است
هی زمین می خوری و می شکنی می شکنی
دختر کوچکت از درد چرا بیدار است ؟

(تکه هایت وسط تخت ، نگاهش بکنی
هی بچسبانی و تبدیل به آهش بکنی )

تو بمانی و زمینی که پر از تنهایی است
لقبت یک زن بی خاصیت هر جایی است
قصه از ماهی و از کرم سر قلاب است
که پذیرفتن آن از سر بی دریایی است

( قصه از نیمه ی سیبی که رها شد در باد
به کجا رفت چرا داد سرت را بر باد)

ماجرا سفره ی نان و شکم خالی و بعد…
سفره یِ پر شده از هیزی بقالی و بعد…
کودک گشنه نداری که نمی فهمد چیست
زن بیچاره که مجبور به حمالی و بعد…

( ته این طاقت سر رفته که طغیان بشود
مادر حجب و حیا مادر عصیان بشود)

از چه رو بود خدا گندم مارا کم داد
سیب را هم خود حوا به خود آدم داد
بی کسی ، فقر و فلاکت، بس این بنده نبود
ضعف و سرگیجه و سردرد خدا با هم داد

( آبرویم برود هم به درک… اَبرو نه ..
طاقتت تاب… به دستت نرسد دارو… نه …)

بغل آینه ها شانه نباید باشد
گیر مو و گل و پروانه نباید باشد
آبروی من و اَبروی تو که می ریزد
زن همسایه فقط خانه نباید باشد

( چشم را بست ،خداحافظت ای پاکی من
شرم بر جبر تو و شوهر تریاکی من )

تن خود رابفروشم بخرم جان تورا
تا مگر جور کنم داروی درمان تو را
روسیاهی به زغال است و به بیماری تو
مرگ من زنده کند آیه ی قرآن تورا

مرد تادکمه ی پیراهن زن را وا کرد
سینه ی کورترین مقبره را پیدا کرد
مرد در شهوت خود بود که زن با نفرت
تیغ را در تن آلوده ی نحسش جا کرد

( انتخاب بد و بدتر چقدر دشوار است
بدهی و ندهی باز سرت بر دار است )

کاشکی دورو برم این همه دیوار نبود
یا کنار تنم این مردک کفتار نبود
تخت ، چاقوی پر از خون ، جسد مرد هول
کاشکی کودک من این همه بیمار نبود

لیلا ساتر

دنبال کردن

امتیاز کاربران: اولین نفری باشید که امتیاز می دهد!