علم کبیر عشق

کتاب شعر آیینی و مذهبی چهارده معصوم (ع) علم کبیر عشق از خانم پریزاد مرادی می باشد که تحت نظارت کانون شاعران معاصر و نشر بید به چاپ رسیده است . سراینده ی این اشعار  پریزاد مرادی فرزند الله داد، متولد 1343 از روستای حرمیک بخش ریز شهرستان جم استان بوشهر چنین گوید:

رؤیای صادقانه

به نام آنکه دائم بی‌نیاز است به مسکین گر دهد رنج گدایی

به محرومان فقط او چاره‌ساز است بسی گنجینه‌ی عاشق ‌نواز است

پس از آنکه به شعر و سرودن روی آوردم؛ در مباحث مختلف شعر می گفتم، اما توانایی سرودن در مصیبت آقا امام حسین (ع) را نداشتم. گاهی آشنایان از من می خواستند در مرثیه ی امام و در مدح خاندان نبوت بسرایم، ولی نمی توانستم و حتی جرأت آن را نداشتم، تا این که روزی از روزهای تابستان، در خواب بودم در عالم رؤیا چنین به خواب دیدم که محرّم است و عده ای دور هم جمع شده اند تا تعزیه ی حضرت عباس (ع) اجرا کنند، آن‌ها خطاب به من گفتند: «در مدح حضرت ابوالفضل شعری بخوان»؛ ولی من همان گونه که در عالم بیداری ناتوانی خود را ابراز می داشتم در عالم خواب نیز گفتم نمی توانم. ناگهان وجود نازنین حضرت ابوالفضل را دیده که از باغی در آن حوالی بیرون آمد و خطاب به من فرمود:

«بیا خودم برایت شعر می گویم و تو هم برای آن ها بخوان»

و شروع کرد به خواندن اشعاری و من سراپا گوش شده بودم. یادم می آید هشت مصراع را خواند که من بیدار شدم، پنج مصراع از آن هشت مصراع را به یاد داشتم. این را به فال نیک گرفتم و هدیه و اجازه‌ی خاندان نبوت دانستم. آن پنج مصراع در رجزنامه‌ی حضرت ابوالفضل در همین کتاب موجود است.

 به دنبال آن به سهولت مرثیه سرایی کردم. خدا کند مورد پذیرش خاندان اهل بیت قرار گیرد.

تأکید کنم که یاری گر من در این عرصه خدای تعالی، بوده است که مرا با حافظ و دیوان غزلیات او آشنا کرد. حافظ معلم و آموزگار توانمند من بود و او را استاد خود لقب داده ام.

غزل از تو شروع کردم غزل‌پرداز گردیدم

                          منم شاگرد بی‌معنی توئی استاد بینا را

سرانجام وقتی تصمیم گرفتم شعرهای عاشورایی ام چاپ شوند، با خود گفتم چه اسمی روی کتابم بگذارم که با محتوا هم خوانی داشته باشد و بیانگر درون آن باشد. دست به دامان حافظ شدم و به دیوانش تفأل کردم.

غزلی آمد با مطلع: «خیز تا خرقه ی صوفی به خرابات بریم» در اثنای غزل بیتی توجه مرا به خود جلب کرد:

کوس ناموس تو بر کنگره ی عرش زنیم

علم  عشق  تو  بر  بام  سماوات  زنیم

“علم کبیر عشق” را از این بیت برگفتم و آن را “عنوان دفتر شعر” خود ساختم تا این مجموعه پرچم عشق من به خاندان امام حسین باشد.

تحت نظارت کانون شاعران معاصر

شاعر : پریزاد مرادی
ویراستار : عبدالله محمدزاده سامانلو
طراح و صفحه آرا : عبدالله محمدزاده سامانلو
ناشر : بید
سال و نوبت چاپ : 1401 – اول
شمارگان : 5۰۰ نسخه
شابک : 8-383-309-622-978
قیمت : 130000 تومان

نمونه اشعار :

جواب حضرت امام حسین (ع) به خواهر

بلی خواهر مکن شیون و افغان که باید سر دهد از بهر جانان تو هم باید صبوری پیشه سازی تو بعد از من اسیر و خوار گردی سرم برنیزه آرند روبه رویت در اینجا کشته گردد اکبر من قلم گردد دو دستان علمدار تمام یاورانم از دم تیر همه اهل حرم ای خواهر زار اگر دیدی تن صد پاره‌ی من مواظب باش بهر کودکانم مبادا پیش چشم دشمنانم نباید از رقیه گشت غافل اگر از من بگیرد چون بهانه به هر منزل نشستی یاد من باش «پریا» نوحه‌ی جانسوز بس کن

حسین تو در این دشت بیابان همه هستی دهد در راه ایمان همه با مشکلات اندیشه سازی پرستار علی بیمار گردی پریشان چون نباید کرد مویت و شاید هم علی اصغر من زپشت صدر زین گردد نگون سار شهید راه حق از ضرب شمشیر به دست دشمنان باید گرفتار فغان هرگز مکن درباره ی من حسین یاری کن ای آرام جانم سکینه خوار گردد ناگهانم بیفتد بر زمین از روی محمل خورد از دشمنانم تازیانه به یاد اکبر شمشاد من باش که خاک کربلایم را هوس کن