لیلا ساتر …کفن ام کو که…

کفنم‌کو که گور من باشه

لیلا ساتر 23 آذر 1402

0 514 زمان مطالعه یک دقیقه

کفنم کو که گور من باشه
زندگی بسکه نقره داغم کرد
چقده گول خوردم از دنیا
مکر روباه ها کلاغم کرد

از فضای کلکسیون خودم
منو تو ویترین هلم دادن
از شلوغی همیشه بیزارم‌
ی خود آسمون جلم دادن

هر کسی ذات خوبی رو فهمید
من بدی ها رو قالبش دادم
چون بدی رو درست فهمیدم
طرح با رنگ جالبش دادم

موج تندم به صخره می کوبم
امپراطور عصر احساسم
بذر سختی رو من درو کردم
توی صحرا یه تیغه ی داسم

میون بلبشوی تنهایی
ی هیاهوی حبس تو سینه ام
ی زن مرده … زنده تو بستر
تو غروب یه عصر آدینه ام

شعرامو عروسکم یکی ان
درد دارم کسی چه می دونه
کنج این اتاق کز کردم
قصه هامو کسی نمی خونه

من ی لیلای مست و دیوونه ام
برق چشمات دوباره خوابم کرد
از ی آتشفشون زدم بیرون
شعله های جنون مذابم کرد

درو روی غریبه وا کردی
پس بده ذات آدمیتمو
برو از من برو بزن بیرون
جا بذار عشق و مالکیتمو

من ی زخمم ی زخم پوسیده
ناعلاج و عمیق و عصیانگر
تیشه به ریشه ی خودم زدمو
شدم آتیش زیر خاکستر

لیلا ساتر

https://t.me/+P_lFP9rZSmXhNdNh