حسن رشنودی
قهر مستان
خریدارِ میِ دلبر اسیر قَهرِ مستانم
زِ جانِ کرده مغموم و به بادِ ناله گریانم
زِ بس دست دعا دارم هوای آشنا دارم
قرارم رفته از دست و خدا را جان زِ دستانم
اجابت کن دعای دل سبوی خالیام حاصل
زِ دریای میِ رأفت دهی گر قطره بستانم
هوای دل بلند است و خیال بال و پَر دارد
امان از چنگِ ناداری گرفته بَد گریبانم
مثالِ آن پرستویی که در چنگِ عقاب آمد
زِ بیچیزی گرفتار و شکسته بالِ ایمانم
ندارد توشهای راضی که پَر گیرد رها گردد
زِ این دنیای بیرحم و دلِ رنجور و نالانم