بانوی ناتمام

بانوی ناتمام

کتاب بانوی ناتمام  از فائزه درّی‌ صفت، مجموعه ای از اشعار غزل در موضوعات عاشقانه و اجتماعی می باشد.

ایشان متولد ۱۳۷۰/۵/۲۲، فارغ‌التحصیل کارشناسی حقوق از دانشگاه شهیدبهشتی و کارشناسی ارشد حقوق پزشکی از دانشگاه تهران، دانش‌آموخته‌ی سطح دو حوزه‌ی علمیه، دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه الزهرا، طلبه‌ی سطح سه حوزه علمیه، دانشجوی دکتری حرفه‌ای پزشکی طب سنتی دانشگاه TITU بلژیک، مشاور حقوقی، مدرّس عربی و ادبیات و نیز شاعر می‌باشد.

در دوران دبیرستان دانش‌آموز رشته‌ی ادبیات و علوم انسانی بوده‌ و بعلت علاقه‌ی زیاد به حوزه‌ی شعر و ادبیات فارسی، از همان دوران دست به قلم شد و به سرودن اشعار کلاسیک پرداخت و غزلهایی نیز از خود به جای گذاشت.

با کسب رتبه‌ی دو رقمی وارد دانشگاه شد و فعالیت جدی خود را در زمینه‌ی سرایش شعر، از سال‌های دانشجویی آغاز کرد.

دیگر فعالیت‌های اینجانب عبارتند از: دارنده‌ی کارت مربیگری (ID کارت) تدریس ادبیات از دانشکده بین‌المللی ابن‌سینا (گرجستان) دانش‌آموخته‌ی دوره‌های روش تدریس آموزش و پرورش دارنده‌ی گواهینامه‌ دوره آموزش شعر انجمن ادبی قلم قم دارنده‌ی گواهینامه‌ دوره عروض و قافیه مرکز پژوهشی ادبیات تحلیلی و تطبیقی اسراء دارنده‌ی گواهینامه دوره شرح غزلیات دیوان شمس از پژوهشگاه علوم انسانی و علوم فرهنگی دارنده‌ی گواهینامه دوره مکتوبات عین‌القضات همدانی از پژوهشگاه علوم انسانی و علوم فرهنگی

 

شاعر : فائزه دُرّی صفت
ویراستار : عبدالله محمدزاده سامانلو
طراح و صفحه آرا : عبدالله محمدزاده سامانلو
ناشر : بید
سال و نوبت چاپ : 1401 – اول
شمارگان : 5۰۰ نسخه
شابک : 1-423-309-622-978
قیمت : 70000 تومان

نمونه اشعار :

گلستان

باید از رنگِ تو آتشکده ترسیم کنم
آنچه در دل گُذَرَد، یکسَره تفهیم کنم

ترسم آن است که در وقتِ دعا جای خدا
ناگهان از سرِ ذوقم، به تو تعظیم کنم

گر ندانی که چطور حُرمتِ عشقم داری
پس بیا راه و روش را به تو تعلیم کنم

آنچنان موقعِ دیدارِ تو سَرمستم من
خواهم اوقات، به تقویمِ تو تنظیم کنم

کافر از خوبیِ یارم سرِ ایمان دارد
من گلستان به قدمهای تو تقدیم کنم

گر مرا از درِ میخانهی لطفت رانی
نتوانم که دلِ غمزده ترمیم کنم

راهِ مختوم به تو ارزشِ رفتن دارد
جان به آن راهِ مصیبتزده تسلیم کنم

با خداوندِ خودم عهد بِبَستم جانا
لحظه هر لحظه به دل، عشقِ تو تحکیم کنم

محکمه‌ی دل

هوا بدونِ شما، شاعرانه نیست دگر
پرنده صاحبِ این آشیانه نیست دگر

بگویم از دل و اِفشا کنم تو را، به خدا
علاقهام به شما، ناشیانه نیست دگر

زِ روزهای گذشته و خاطرات قدیم
نگو زِ رنج و غَمت، صادقانه نیست دگر

خوش آن محبّت و مهر و وفای بیهمتا
سخن به غیرِ شما، عاشقانه نیست دگر

در این زمانهی بیرحم و پُر زِ سختیها
ترانههای کسی، خالصانه نیست دگر

تو را به محکمهی دل سِپارَمَت جانا
بدان که حکمِ شما، عادلانه نیست دگر

گر آن شرارهی ایمان به قلبتان افتاد
خموش کردن آن، عاقلانه نیست دگر

تمام شعر و غزلهای من برای شماست
ببخش گَر که گَهی ماهرانه نیست دگر