محمدعلی میرقاسمی

محمدعلی میرقاسمی

اختلال دیگر باوری ، دلیل در خود ماندگاری ، روان رنجوری ، خود ویرانگری

فصل سوم

اختلال روان رنجوری زمانی در فرد بیمار پدیدار می شود که اختلال دیگر باوری و اختلال در خود ماندگاری تمام ذهن و روان فرد را درگیر ! به طوری که فرد باور دارد بیمار است ، شرایط مطلوبی ندارد ، دیگر امیدی به روزهای پیش رو ندارد ، تمام موارد ، رفتارها ، رویکردها و خبرهای دیگر افراد
نمی تواند نوید خوشایند و بهبودی فرد باشد ! با وجود یک چنین شرایطی فرد بیمار یا روان رنجور پذیرای کانون تنهایی ، لاک یا پیله ی ابریشمی خود خواهد گشت ! زیرا می پندارد در این شرایط ، این کانون می تواند محیط رهایی و راحتی او باشد ! دوری از جهان پیرامون و دیگران دوری از تمام موارد که
می تواند ، خود دلیل مشکلات بیشتر باشد .
پرداختن و دوری از جهان بیرون و دیگران ! مرور گذشته ! سرزنش خود یا دیگران ! خودخوری ! پراکندگی فکری و رفتاری ! فرد بیمار یا روان رنجور می پذیرد که ناتوان است ! باور دارد که برای رویارویی با مشکلات جهان پیرامون در ارتباط با افراد ، دیگر توان جسمانی ، روانی ، ذهنی ندارد ! فرد بیمار یا روان رنجور دیگر گشایش و روشنایی را پیش روی خود نمی بیند !
فرد بیمار یا روان رنجور ، جهان را تاریک و بی رنگ می پندارد ! فرد بیمار یا روان رنجور درک مطلوبی از شب یا روز ، خواب یا بیداری ندارد ! فرد بیمار یا روان رنجور شاید زمان بسیاری بدونه اینکه کاری کند‌ فقط افکار پراکنده ی خود را با خیال پردازی و سرزنش خود و دیگران مرور می کند !
فرد بیمار یا روان رنجور گذشته ی خود را در قالب تصویر پیش روی خود دارد ! گذشته ی تاریک ! طوری که گویی نمی تواند از این تصاویر فرار کند ! افکار به طور زنجیر وار فرد بیمار یا رو‌ان رنجور را در بر می گیرند .
فرد بیمار یا روان رنجور این گذشته و افکار پراکنده و تاریک را دلیل مرگ خود می پندارد ! فرد بیمار یا روان رنجور می پندارد که دیگر امیدی به ماندن نیست ! دیگر امیدی به زیستن نیست ! میل به خوراکی ندارد ! میل به طراوت و شادابی ندارد ! در سکوت خود مرگ را خواستار است ! تمام افکار فرد بسیار پرسش ! پاسخ ! باید ها ! نباید هاست !
فرد بیمار یا روان رنجور با خودش خلوت می کند ! به خودش می گوید و تمام پرسش ها را پاسخ می دهد ! به خودش می خندد ! برای خودش گریه می کند ! دلگیر از همه ! رنجور از همه ! می پندارد که زندگی اش به پایان رسیده است ! هزاران هزار بار تکرار می کند که ای کاش چنین بودم … ای کاش چنان بودم … این موارد تمام افکار فرد بیمار یا روان رنجور است !
سرزنش خود نسبت به رفتار و رویکرد دیگران ! رنگ پریدگی ، پژمردگی ، ترس ، فشار روانی ، پراکندگی ذهنی ، شب بیداری ، خستگی ، وسواس فکری ، بی میلی به زندگی ، میل به مرگ ، همه و همه از نشانه های اختلال روان رنجور است .
فرد بیمار یا روان رنجور در لاک یا پیله ی ابریشمی خود فرو می رود ! دوری از جهان پیرامون و دیگران را برای خود یک ضرورت می داند ! زیرا جهان پیرامون و دیگران با رفتار ، رویکرد ، کلام خود فقط و فقط فرد بیمار یا روان رنجور را تحقیر کردند ! سرزنش کردند !
انسان وقتی در این شرایط قرار
می گیرد بیماری یا رنجوری این انسان صد چندان می شود زیرا در این شرایط تمام وجود این انسان ،‌ احساس است ! تحقیر و سرزنش شاید دلیل میل فرد بیمار یا روان رنجور به مرگ ، نیستی ، نابودی
باشد ! بی تفاوتی جهان پیرامون و دیگران نسبت به فرد بیمار یا روان رنجور می تواند میل به مرگ ، نیستی ، نابودی را در این افراد افزایش ببخشد ! چرا ؟!
فرد بیمار یا روان رنجور برای بهبودی و سلامت روان و ذهن باید به بازگویی افکار و باورهای خود بپردازد زیرا سکوت دلیل پنهان شدن تمام دردهای انسان در درون است .
( ادامه دارد )