اکبر باباپور عشق یعنی غزل
عشق یعنی : در خیالت دلبری پیدا شود
توی بیداری و رویا در نگاهت جا شود
عشق یعنی : شعر سیراب است از جام ِ قلم
قطره قطره با غزل یا مثنوی دریا شود
عشق یعنی : مثنوی یا هر غزل از چشم تو
تلخ و شیرین مثل ِ مجنون در پی ِ لیلا شود
عشق یعنی : با دلی پر زیر باران می روی
وقت ِ برگشتن سبک بال و دلت زیبا شود
عشق یعنی : چون شقایق قلب را رنگین کنی
یا که قلب ِ مرده ات با یاد او احیا شود
عشق یعنی : التماس و خواهش اما پرغرور
تا بیاید ، در کنارش عقده ی دل وا شود
عشق یعنی : قاصدک بایک بغل اخبار ِ خوش
مژده اش را بشنود دل ، غصه هم تنها شود
عشق یعنی : سر به سر دربالشی شب تا سحر
دل در آغوش ِ خیالش غرق در رویا شود
عشق یعنی : بوسه ی ممنوعه چیدن از لبی
باید از این بوسه هرشب مست تا فردا شود
