زلالی / محمود نادری

در یک چهارشنبه شهریوری سال ۱۳۳۵ پدر و مادر محمود نادری گام نهادن او بر این جهان فراخ را جشن گرفتند و آرزوهایی که برای موفقیت او در پیکار با چالش های نو جهان در حال تحول داشتند در گوش هم زمزمه کردند. در همان هفته بود که در آن سوی کره زمین مهندسان آی بی ام برای تولد دیسک سخت دست زدند و در دیگر سوی رسانه تلویزیون در استرالیا آغاز کار کرد تا مردم را به تماشای مسابقات المپیک ملبورن بر صفحه جادو بنشاند. دو تحول در فناوری اطلاعات که خبر از فراگیر شدن شگفتی هایی داشت که آینده محمود را شکل داد. محمود از نوجوانی شاعر پیشگی را دوست داشت و در همان روزهایش بود که اولین ترانه اش "زورقی سرگشته " را سرود. علاقه اش به شاعری را وامدار شاگردی ذبیح الله صاحبکار از شاعران بنام خراسان در دوران ابتدایی بود که در دوره دانشجویی اش با شرکت در کلاس فارسی شناسی نادر ابراهیمی بالنده تر شد. در این میان به هر گوشه ای که سر زد محمود همچون بومرنگی به دشت فراخ وزن و آهنگ بازگشت. پس از چهار سال تحصیل در رشته طبیعی در دبیرستان شاهرضای مشهد، شوق خوانندگی او را به تهران کشاند. با بهره مندی از شبکه حرفه ای دایی اش برای انجام تست خوانندگی به استودیوهای مختلف وارد شد و زیر دست آهنگسازان مختلفی آموزش دید آن روزها ساخت ترانه نیازمند توانمندی مالی بود که محمود نداشت، پس به مشهد بازگشت تا از راه دیگری به این حرفه پا گذارد. ادامه تحصیل در رشته برق هنرستان صنعتی مشهد سرآغاز مسیر هبوت او از هوای هنر که در سر داشت به دروازه های هنر شد. با سخت کوشی فراوان در آزمون سراسری سال ۱۳۵۵ دانشجوی صدابرداری مدرسه عالی تلویزیون و سینما شد و دوباره راهی تهران. محمود بلافاصله به استخدام رادیو تلویزیون ملی ایران در آمد و دست روزگار نوار ریلی را به دست او رساند که برای تست صدای خودش توسط یکی از استودیوها ضبط شده بود و بعدها به عنوان یکی از صداهای مستعد رشد برای پخش به رادیو ایران تحویل داده شده بود. او که از در رانده شده بود راهش را از پنجره باز کرد و خود را در مرکز فعالیت های هنری قرار داد. محمود استعداد و شوق خود به هنر را از طریق رسانه های رادیو و تلویزیون برای سه دهه با همگان به اشتراک گذاشت و سپس با حکم صدابردار ارشد از صدا و سیما بازنشسته شد. شور هنر او را آرام نمی گذاشت محمود نادری ریشه در رنگ و نور و صدا داشت و نمی توانست دوری از جهان هنر را تاب بیاورد، پس بعد از بازنشستگی موسسه سینمایی "نادر فیلم شرق" و سپس آتلیه عکاسی "فصل پنجم " را تاسیس کرد تا در بخش خصوصی به تولید، اشاعه و آموزش هنر بپردازد. نقطه عطف فعالیت های آموزشی او در بخش خصوصی برنامه ریزی، تولید و میزبانی نخستین کارگاه آموزشی و همایش ملی در زمینه واکاوی تکنیک های نوین نورپردازی در عکاسی و فیلمسازی در سال ۱۳۹۲ در مشهد بود. امسال او ۴۸مین سال فعالیت حرفه ای رسمی اش را جشن می گیرد و سربلندانه به تامل درباره تهیه کنندگی کارگردانی ،فیلمبرداری ،تدوین، سرایندگی و آهنگسازی برای آثار متعددش می پردازد، در این تامل او نقطه آرامش خود را در تولید نماهنگ هایی می یابد که بر پایه ترانه ها، نوشته ها و موسیقی های ساخت خودش خلق کرده است. "عطر شکوفه"، "مهربان یار "، "محبوبه" و "چشم روشنی" از جمله این نماهنگ ها هستند که در جشنواره های مختلف جوایز متعددی کسب کرده اند. تکنولوژی نوین اطلاعات که همپای او زاده شد، بالغ شد و هر روز بارورتر می شود همواره محمود را به دانش اندوزی و نو شدن ترغیب کرده است. او در سن ۶۱ سالگی پس از دریافت مدرک کارشناسی مدیریت خانواده برای ادامه مسیر یادگیری رسمی خود را آماده کنکور کرد. محمود در سال ۱۳۹۶ در مقطع کارشناسی ارشد رشته ادبیات نمایشی دانشگاه آزاد تهران مشغول به تحصیل شد و با بهره گیری از تجاربش در تولید مجموعه های تلویزیونی کودک و نوجوان در سال ۱۳۹۸ از پایان نامه خود با موضوع "مطالعه روانشناسانه متون نمایشی کودک " دفاع کرد. این روزها در کنار پژوهش محمود شعر می سراید. او به آتش وزن و آهنگی که در دل دارد واژه می ریزد و نشسته در کنار گرمای آن برای شما مخاطبانش از هر آن چیزی می گوید که هم زندگی است، هم زندگی ساز. محمود نادری شاعر، فیلمساز و کارآفرینی هنرمند است و تجربه زیسته اش را در وفاداری و عشق ورزی به خانواده خلاصه می کند. او باور دارد که برای تبدیل جهان به جایی بهتر باید خانه را به جایی امن برای خانواده تبدیل کرد و به دنبال این اندیشه است که همواره خود را قدردان همراهی همسر، چهار فرزند، عروس ها و نوه هایش می داند.